Samuel P. Huntington (2024)

Źródło: www.wikipedia.pl

Samuel Huntington w wieku 18 lat ukończył z wyróżnieniem naukę na Uniwersytecie w Yale, służył w Armii Amerykańskiej, stopień magistra uzyskał na Uniwersytecie w Chicago a stopień doktora na Harvard University. Tam też, w wieku 23 lat, rozpoczął pracę wykładowcy uniwersyteckiego i od 1950 roku aż do końca życia był członkiem wydziału polityki rządowej. W latach 1959-1962 był profesorem pomocniczym w dziedzinie polityki rządowej na Uniwersytecie w Kolumbii - był tam również zastępcą dyrektora Instytutu Studiów nad Wojnami i Pokojem. Huntington był także prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Nauk Politycznych (1986-1987),dyrektorem Centrum Spraw Międzynarodowych im. Johna Olina Uniwersytetu Harwardzkiego i konsultantem Amerykańskiego Departamentu Stanu. W latach 1977 i 1978, w okresie rządów administracji Jimmy Cartera, był koordynatorem planowania bezpieczeństwa w Narodowej Radzie Bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych.

KsiążkiCytatyOpiniePodobni autorzyPopularni autorzyPopularne w kategorii

Kim jesteśmy? Wyzwania dla amerykańskiej tożsamości narodowej Samuel P. Huntington

Zacznijmy od tego, że pytanie zadane przez Autora w tytule może postawić sobie dziś właściwie każda wspólnota narodowa na świecie. I choć prawdopodobnie było one zadawane po wielokroć w historii społeczeństw lecz odpowiedź na nie, wydaje się być coraz mniej oczywista i prosta. W szczególności w krajach uchodzących za demokratyczne.Wprawdzie na warsztat wzięta została wspólnota amerykańska, ze wszystkimi swoimi coraz ostrzejszymi antynomiami i napięciami jednak uniwersalizm niektórych opisanych tu trendów pozostawił nas z palącym poczuciem niepokoju, że zapytanie samych siebie: no dobrze, ale właściwie kim my jesteśmy i co oprócz geografii, języka i pewnych podobieństw w bożonarodzeniowym menu sprawia, że wciąż stanowimy jakiś rodzaj wspólnoty. I czy właściwie można mówić jeszcze w dorzeczu Odry i Wisły o jakimś "my". Czy istnieje jeszcze jakieś poważne spoiwo czyniące z nas wspólnotę i czy my właściwie wciąż jeszcze chcemy ją wspólnie budować? I czy nie jest tak, że wielu z nas z chęcią powierzyłoby w znaczenie większym stopniu niż to funkcjonuje obecnie brzemię administracji naszymi doczesnymi sprawami bardziej kompetentnym, brukselskim urzędnikom?I co gorsza odpowiedzi na te pytania, pomimo blizn, resentymentów i pęknięć nękających Amerykanów, które bezlitośnie punktuje Huntington, wydają się być dla naszego podwórka jeszcze mniej łatwe.***Uniwersalna wydaje się być również tendencja klasy średniej do odrzucenia tradycyjnie pojętej symboliki patriotycznej. Na rzecz światopoglądu, pozornie statutowo opartego na różnorodności, ostatecznie zaskakująco homogenicznego i jednolitego. I to, że przeciętnemu jej członkowi zdecydowanie łatwiej znaleźć wspólny język ze swoim odpowiednikiem z Francji, Hiszpanii czy innych Niemiec niż z człowiekiem u którego naprawia samochód czy kupuje pomidory.Nie dało by się już chyba zliczyć dysput, które zaliczyliśmy w okolicach tego tematu z różnymi bliźnimi, a że jak mawiał podobno de Montaigne, chcemy zawsze być gwelfami dla gibelinów i gibelinami dla gwelfów to jakoś cholera zawsze w ostatnich czasach robimy jednak za gwelfów. Smutne.

Zderzenie cywilizacji Samuel P. Huntington

Książka sama w sobie bardzo dobra, tylko pozostaje pytanie: Na ile oryginalna?Czy aby na pewno geniusz Huntingtona świeci jego własnym światłem, a nie jest to blask odbity od innej Gwiazdy?Feliks Koneczny w 1935 r. wydał dzieło "O wielości cywilizacji", warto zapoznać się z nim i porównać teorie tych dwóch Autorów...